Als een onzichtbaar beest is het in het lijf geslopen.
Tumoren die zwellen als ballonnen in alle kleuren tot ontploffend toe.
Ontmenselijken of verdierlijken; vretende termieten.
Vrees, voeding van innerlijke tweespalt, drijft tot immobiliteit en doodt elke vorm van creativiteit en procreatie.
En toch brengen witte schorten en universeel licht samen met zacht gezins-aaien nieuwe krachten los.
De mens verheft zich langzaam, De Anthropos, rechtstaand op zijn voeten.
Zoals bij atleten bundelen zich spieren en groeit het innerlijk vertrouwen overwint hoop en liefde de knagende angst.
Droefenis omzetten in levenskunst; met lotgenoten dialogeren om te vechten.
Opdat de ballonnen in het lijf zouden ventileren. Ja, de Anthropos staat recht bundelt zijn krachten.
En gaat verder…
Tekst Marcel Benoit
er zijn geen afbeeldingen gevonden